domingo, 29 de diciembre de 2013

- Mira el cielo, que es lo más bonito que se ve desde la habitación! - Le dije. 

- Abrió los ojos y me miró...  





jueves, 26 de diciembre de 2013

Donde estan ellos

Porque la vida siempre me hace sufrir? 
porque no puede ser todo como antes, 
porque no puedo aprender a vivir sola, 
porque me siento nada? donde estan mis sueños y ilusiones? 
Si digo mis ideas, luego me arrepiento porque no quiero perderte. Pero es que esto no funciona bien así. Callar para no liarla. Ese es el lema de los últimos tiempos.
La soledad es mi gran problema, mi gran miedo. 
Yo sé que puedo pero me falta el valor.
No puedo canalizar lo que siento, no me entiendes, 
no te entiendo, 
Yo soy éxtasis y libertad, tu eres responsabilidad y orden.
Todo es más fácil, la vida es tuya, no de los demás, 
yo me escaparía lejos, lejos de aquí y viviría mi propia vida porque es corta y no quiero malgastarla con estúpidas restricciones. 
Me he estancado y no sé ni quien soy.
¿Porque lo diste todo, estúpida?  para luego escuchar que vas demasiado rápido... y que eso agobia. 
Zas, otro palo para el corazón. 
Siento un dolor profundo que no sé ni siquiera como expresar ni con quien hablarlo. Un dolor que sale por las noches para no dejarme domir y por el dia se esconde para dejarme continuar como pueda.
Solo espero algún día poder llegar a ser feliz.
Poder crear mi propia familia, tener la seguridad de que nunca me sentiré sola, que nunca más me quedaré en la almohada llorando sin sentido y con ganas de desaparecer. 

martes, 3 de diciembre de 2013

Escaparía

Si pudiera, escaparía de la realidad para cumplir mis sueños y llegar al infinito, empezar a vivir, VIVIR con mayúsculas y no volver a llorar nunca más, por nadie más, por nadie !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Que si lloro, fuera de éxtasis, de felicidad. Vivir en un mundo para la gente como yo, las que sentimos las cosas al límite,
las que esperamos tanto de las personas que siempre nos decepcionamos. 
Vivir en un mundo en el que no esperas nada de nadie y no existiera nada más que el tiempo para ser feliz.
Quisiera vivir en un mundo en el que no me cayeran las horas como si fueran gotas de lluvia que no puedo detener.
Si yo pudiera volaria y no pararia hasta encontrar mi fuerza y por fin, mi sitio.
Pero sigo en esta realidad, soy una transtornada de tanto soñar y tanto caer. 
De tanta responsabilidad y de falta de locura y libertad.
Me sobran las ganas de salir a vivir mi juventud pero me faltan las fuerzas porque no entiendo realmente que es lo que me las quita. 

Ni yo misma se lo que me pasa,
necesito alguien que esté aquí y estoy completamente sola.

"Vida, aquí me tienes, haz conmigo lo que quieras, solo te pido sentir una vez, que alguien piense en mi, que alguien se preocupe que alguien vea en mi una meta...

miércoles, 27 de noviembre de 2013

Sueños!



Quiero vivir , quiero gritar, quiero sentir, el universo sobre mi! quiero correr en libertad, quiero llorar de felicidad, como un náufrago en el mar.... quiero encontrar mi sitio!!
quiero volver a sentir ese misterio, esas ganas de sonreir infinitamente, esas ganas de reirse a carcajadas, de no saber donde te llavará la noche, esa aventura que rompe la rutina, esa mágia de la vida!!

Dreams · Sueños · Somnis <3 

i quant estiguis trista recorda... els teus somnis son molt grans i necesiten tota la teva il·lusió per fer-se realitat, encen-la!!!









martes, 26 de noviembre de 2013

Evidente

Realmente me siento una mierda, una idiota que cree en las palabras. 
Parece que mi voz es muda, que la gente no la escucha. 
A veces me encuentro sentada en esa clase sin saber porque estoy ahi y luego me doy cuenta de que para todo tengo la misma repuesta: por ti.
No te siento igual, es evidente, no eres igual que antes, ahora te da igual no verme en un dia y antes era un drama.
Pues para mi ahora el drama es doble.
No soy feliz, no puedo, tengo miedo de decirte lo que siento porque te enfadas y dices que no te entiendo. 
Expreso mi dolor en berrinches tontos que intentan expresar lo que realmente siento pero aunque te lo diga, parece que no sea grave, que no sea importante. No saber nada de ti en 8 horas ahora es normal y antes era el motivo de tu tristeza.
No hay ilusion, sólo hay la puta rutina, el convencimiento de que ya soy tuya y que no se vivir ni un puto dia sin tus besos.
Odio estar enamorada,
porque si tu me fallas todo lo demás, me da igual. Por dios hasta que punto me he dejado enamorar. No quiero estar así.
Todo lo que hago en mi vida te tiene a ti como centro de motivación. 
Porque tengo esta forma de enamorarme y entregarme? 
 ese amor 100% comprenetrado solo existe al principio?
Me siento a esperar los momentos en los que estas libre porque no me apetece nada más que verte. Vivo por ti. Y tu me respondes que no te sentarás a esperar a que yo esté libre. ¿Porque yo sí y tu no?
No pareces el mismo que se moría por pasar 5 minutos conmigo.
No entiendo que pasa, solo se que solo me queda una hora para dejar de llorar y enfrentarme al trabajo para centrarme en algo más durante unas horas aparte de querer verte.
Hoy, parece que no verme te de exactamente igual.
Antes.... antes todo era diferente. 
Antes pensaba que siempre estarías aquí cuando te dijera que tenia ganas de llorar. Antes me hablabas sin motivo y no tenia que achucharte para saber de ti...
Odio esto, no lo quiero
quiero ser feliz como antes.
Quizás ha llegado la hora de centrarme en mi
y no hacerlo en si te acordaras del viaje que tenemos pendiente, de leer mis escritos, de mil cosas. Porque ya me canso de recordarte las cosas, cada vez que lo hago, mi desilusión crece una lágrima más.

miércoles, 6 de noviembre de 2013

Yo puedo por ti - canción ♥

Yo puedo por ti 

Y amor, dime que tanto has pasado
Por donde te has tropezado
Y yo te contaré también .

Mi amor, hoy te cuento que el pasado
Lo dejé atrás sanando
Para que no duela más.

Mi amor, te explico hoy que
mi vida ya halló su solución;
Y eres tu, mi fuerza, mi poder,
Para creer en todo lo q vine a hacer.

Y yo puedo por ti amor,
Yo puedo con la vida si estas tu
Y yo puedo por ti, vivir
Yo puedo seguir
Puedo lograr entender porque estamos aquí  


Por amor… 




lunes, 4 de noviembre de 2013

Desierto

Ahora voy a llorar durante un rato, un cuarto de hora y no más, no quiero llorar más, 
pero no creo que lo pueda calcular.
Me tomaré algo para curarme al menos el dolor físico, 
y maquillaré mi tristeza para afrontar esta tarde y poder liberar mi mente un poco. Va a ser muy duro. Estar tantas horas con una sonrisa falsa.
No quiero que noten que estoy mal porque tampoco sé como me podrían ayudar.
Y como siempre acabaria sinténdome inútil y ridicula y queriendo ser como los demás porque me siento penosa, cualquier persona tiene más dignidad que yo.
No pretendo dar pena, solo quiero desahogarme.
No tengo tiempo de estudiar pero bueno, que salga como dios quiera.
Como me duele estar ajena, estoy a una mitad y el corazón no se quiere relajar,
es como si despertara en un desierto donde cada minuto cuenta para buscar la solución para sobrevivir.
Y cada lágrima que pierdes te resta la vida un poco más, porque te quedas sin aire, sin agua, sin nada.
Ojala pudiera desaparecer un rato, sacarme el nudo de la garganta o almenos los nervios que noto por el cuerpo o la incertidumbre. 
Es como si quisiera escapar de una tortura pero estoy atada de pies a cabeza.
La gente me habla y mi cuerpo les escucha pero mi mente no para de viajar hasta ti.
Me quedo ausente, mirando la nada. No puedo acabarme la comida, nada tiene sabor. 
Tengo frío y miedo. Voy perdiendo facultades. Te necesito aquí aunque fuera para irte, 
porque asi almenos sabria  lo que hacer: desaparecer. Asi al menos ya sabria que mi vida ha acabado. 
Pero no sé nada, solo llevo a mi cargo mil horas de silencio y un futuro incierto.

Espero que mañana, sea otro dia o que almenos no me despierte hasta que pasen estos dias.
Porfavor. 


sábado, 2 de noviembre de 2013

Nostalgia


Como pudo enamorarme así? El chico ese, el que me venía a buscar cada fin de semana de madrugada mientras yo me desfogaba de mi dolor en aquel entonces, bailando sin parar.
Aquel chico que no le importaba quedarse hasta la madrugada conmigo aunque tuviera que madrugar, en aquel entonces no le importaba quedarse una noche de sábado entero conmigo.
Parecía que nunca se iba a ir de mi lado, que se quedaba a vivir conmigo,  ahí en esa escalera en la que nos sentábamos, que el resto del mundo se la sudava.
Me encantaría volver a ese entonces y irme de esta rutina.
Porque tuvo que enamorarme así? Que no puedo estar tranquila sin él,  que siempre acabo dejando mi orgullo atrás y todo lo que haga falta por él. Que no me importa nada más que el, que lo dejaría todo por él y le dedicaría todo mi tiempo.
Que me ha hecho por dios, para mi antes era invisible y ahora es el centro del mundo.
Que ahora si lloro es por él y si sonrio también. Mis sentidos le buscan a él, no se vivir sin su sonrisa. Y a veces me pone de los nervios, me enloquece, me enfada, me enfurece, me molesta para jugar y terminar la partida en un beso, me enamora.
Pero no puedo así, no puedo quedarme llorando y ver cómo se va sin más.
Y aquí estoy otra maldita noche aquí sola, escribiendo estas porquerías de textos y leyendo conversaciones nuestras antiguas y queriendo volver al principio de todo,
Cuando nos quedábamos en la escalera los sábados hasta las tantas… hablando o comiendo chocolate en el comedor con la luz de las velas y tu mirándome con esos ojos brillantes llenos de pasión y ese abrazo interminable a las 6.00 de la mañana acompañado de un ‘’no me quiero ir’’, pero ahora es un: venga que me tengo que ir. 
Pero ya ves, aquí estoy un sábado de noviembre y todo por decirte como me he sentido. Que ironía, quien necesitas que te abrace cuando estas mal resulta que es el mismo causante. Intento evadirme pero es imposible,solo me dan ganas de llorar y no puedo dormir en esa cama porque te hecho de menos.

Ojala hoy fuera 3 de noviembre pero de 2012 para disfrutar de tus ganas de no querer irte nunca de mi casa…

Joder, si es que cuánto te quiero y cuanto miedo tengo de que dejes de conquistarme día a día como hacías en aquellos días en los que sólo eramos amigos.

Sólo quiero que estés aquí y me beses y me hagas el amor como si el mundo se acabara depues, como si no existiera el tiempo y como si no hubiera nadie que lo fastidie.
Quedarme en tus brazos escuchando una canción y emocionarme de felicidad como aquel dia en el sofa...


y esque aveces me siento tan pero tan insignificante para todo el mundo...

http://www.youtube.com/watch?v=3r7QfH2pz0Y


Expectativa


Hoy he soñado a tu lado, he soñado que estábamos en un mundo paralelo, en un sitio alejado de las preocupaciones, de la rutina.


He soñado que estábamos en una isla, viendo como nadaban las tortugas, el cielo brillante de azul y tus ojos llenos de ilusión y amor <3
Pero al despertarme te has ido y hoy que podíamos, de aquella expectativa que tenia de miniviaje, me he quedado aquí sola delante del ordenador, con dolor de cabeza y frustración. Una porqueria de dia. No tengo ganas de nada.
No sé como te puedes ir tan tranquilo cuando me ves llorar :(
Y es que estoy tan enamorada que no entiendo para qué se inventó el tiempo sin ti. 
Y lo escribo aquí porque se que no lo miras nunca y aunque lo mires, tampoco me dices mucho sobre estos "pequeños" detalles que a mi me dejan así.

Ya no puedo más con la rutina, necesito hacer cosas divertidas, necesito quitarme el cansancio, necesito pasión, paisajes, noches de estrellas. noches mágicas, días inolvidables, conocer lugares indescriptibles, hacer el tontoo, quedarnos hablando hasta tarde de nuestra historia <3...


pero siempre están las dichosas cosas de la rutina que lo impiden, claro. Y el miedo a ser libre... como no. 



martes, 22 de octubre de 2013

La respuesta de un soñador/a

Los sueños... ahí están, son nuestros, es aquello que 

nadie nos puede arrebatar porque depende de 

nosotros seguir luchando por ellos. Depende de 

nosotros reinventarlos, ingeniarlos, diseñarlos, 

perseguirlos.... 

Porque la respuesta de un soñador/a al escuchar un


 no, siempre será una sonrisa porque       

le acaban de dar un motivo más para luchar 



jueves, 3 de octubre de 2013

Dias en los que llorar es mi unica via de escape porque la gente no se da cuenta de como puedo llegar a sufrir

domingo, 29 de septiembre de 2013

Sobredosis de rutina

Y estoy harta de quedarme siempre muerta de nervios por ti y por lo que sea, y es que aveces tengo la sensación de que mi voz no se nota, por eso ya dejé de hablar.
Estoy harta de ir a llorar mi tristeza no definida detrás de los muebles, de las puertas para que nadie me vea porque no sé como explicarla o no me pueden dar más que un solo ánimo. Pero es que  mira que lo intento y vuelvo a ponerme de pie pero me apago en la mitad del camino, pero espera, ¿A donde quiero llegar? Ni puta idea.
Tengo una sobredosis de rutina y de realidad, quiero salirr, necesito respirar fuera de aquí solo para tener la sensación de que vivo la vida un poco y no es ella quien me vive a mi.
Las responsabilidades son odiables, por eso se necessita una via de escape de vez en cuando.
Una pequeña porción de locura, un suspiro de mágia. Algo bonito.
No puedo ya sorportar entregarme para recibir palos.
Estoy a un paso de dejarlo todo o de continuarlo con mas fuerza que nunca.


sábado, 7 de septiembre de 2013

Aunque sé que nadie leerá esto

4.05 de la mañana y aún me queda toda la noche. Eterna.
En noches como esta preferiría dejar de existir un ratito, un instante almenos, para poder avanzar las horas hasta mañana o para olvidarme un ratito del mundo o de lo sola que ahora me siento.
Nadie con quien hablar, aunque casi despierto a mi madre por necesidad, porque pensaba que no lograría tranquilizarme, pero al fin pude yo sola, almenos ya he dejado de llorar. Me duelen los ojos y el vacío que tengo dentro, el cual no me deja conciliar el sueño. Como me gustaría que te acordaras de la foto que te dediqué el otro dia donde ponia ese texto y donde me dijiste que tu también me la dedicabas: que cuando te necesitara te hablara sin dudarlo, que ahí estarías, aunque hayamos discutido. 
En fin, que penosa me siento. 
Escribiendo letras para tranquilizarme un poco y dolida porque piensas que exagero por tonterías pero es más que eso. Últimamente tengo muchas cosas en la cabeza, el futuro me da miedo y nadie me entiende. Vivo en la monotonía  El verano se ha pasado en un segundo y no he sabido aprovecharlo, del trabajo a casa y de casa al trabajo y de aquí a unos dias aun será peor porque empezaré a estudiar algo que nisiquiera sé que me aportará. 
Mi única ilusión y motivación es verte.
Mis amigas y yo ya no quedamos, no sé si es que están ocupadas o es porque yo he cambiado. En fin, a ver que pasa con eso. Las sigo queriendo igual. 
Mi familia esta descompuesta hace más de un año y sé que esta navidad tampoco vamos a estar todos juntos, tengo que ir repartiendo amor por separado y parecer neutral. Mi abuela esta mal y todo el cúmulo de cosas se me queda guardado debajo la lengua porque no quiero preocupar a nadie.       O porque siento que aveces lloro tan seguido que ya no me toman en serio. Es el cúmulo de cosas cuya respuesta es: No se como actuar, ni que camino tomar.
El día que me falten ¿que voy a hacer? arrepentirme de muchas cosas quizás.
Es fácil decir que todo me ira bien pero aquí el camino tengo que andarlo yo sola y a veces cuando tropiezo siento que a nadie le importa o simplemente piensan que soy una niña llorica y que ya se me pasará la tontería.   Pues no. No soy eso. Cuando me cogen estos "ataques" de preguntas internas, lloro durante la noche, después me lavo la cara y me duermo diciendo "olvidalo" y mañana sera otro dia, pero tarde o temprano me vuelve a suceder. Me siento insignificante. ¿Poca autoestima? quizás. Por eso necesito sentirme querida en cada momento.
Tengo ganas de pasar un fin de semana contigo por ahí, en algun sitio pequeñito. Salir a bailar o hacer algo que me haga reír mucho, que me haga sentir realmente bien, divertirme mucho y sentir que exprimo mi juventud porque ya pronto cumpliré otro año más y eso me da respeto, me asusta. Ahora mismo lo que me gustaría es poder hablar con alguien y aunque no me entendiera, me gustaría que me abrace hasta que pueda desaparecer un poco y dormirme. Me gustaría dormirme en tus brazos.
No sé si habrás llegado bien a casa y eso me impide dormir. ¿Porque me afecta tanto el amor? soy más tuya que mía, un gusano sin dignidad perdidamente enamorado que se arrastra frente a ti cuando quieres irte, porque no puedo vivir sin ti. Porque se me acaba el mundo cada vez que te vas sin saber que te pasa. Porque no me aferro a la idea de que te hayas querido ir sin darme las buenas noches. Perdón si hice algo que no te gustó, pero creo que tu has sido demasiado duro hoy conmigo.
Soy más que la niña que se queda llorando algunas noches en su cama. No sé que me pasa aveces, lo único que se es que no puedo evitarlo, porque tengo muchos miedos y sensaciones que no sé a quien explicar porque parece que nadie me comprende. No sé a quien acudir y hace tiempo que busco. Quizás sea un bicho raro o este mal de la cabeza, véte tu a saber. 
O quizás sea tan extremadamente sensible que mi pasado con las personas que me dejaron tirada, me dejó tocada.  No lo sé.
Aunque sé que nadie leerá esto o si lo leen no me dirán nada porque este texto es bastante raro, pero a fin de cuentas ha salido de mí. Y aunque sé que mañana me avergonzare de haber escrito todo esto, almenos escribir me ha ayudado un poco a aliviarme. Gracias escritura, por dejarme un intento libre para expresarme cuando con las personas no tengo oportunidad.

domingo, 18 de agosto de 2013

Tiempos

He llegado a un punto que no se estar sin ti, que no se existir sin tenerte a mi lado.
Que el tiempo en el que no estás no tiene principio ni final, ni sentido. Me siento como una sirena en el desierto, desconcertada, quedándose sin aire y con el corazón seco. Es tan sólo tiempo perdido. El tiempo sin ti, es la nada.
En cambio, el tiempo contigo lo es todo, quiero aprovechar cada segundo para decirte que te amo. No soy yo sin ti porque me falta la mitad; tú.
Vivo por tu sonrisa y por el amor que me das. Por cuando me haces sentir que no existe nada más que mis ganas de ser tuya eternamente.


No sé como explicarlo, los cálculos del corazón indican que la vida sólo son las horas que paso contigo y que el resto, tan sólo son para pensar en ti.





lunes, 22 de julio de 2013

Eres tu, hecho para mi y yo para ti.


Dentro de la complicación hay simplicidad. Tanta como decir que soy frágil, simplemente soy muy débil a veces, soy muy especial y rara. Sólo soy fuerte cuando me dices que me quieres, de la manera que sea, con un beso, con palabras o abrazos y miradas. Es por eso que necesito tu amor  todo el tiempo, porque he descubierto que es la única forma en la que me siento segura, libre y fuerte. De lo contrario, sin ti, soy como un árbol sin lluvia, como un corazón sin sangre y sin fuerza para bombear y hacer funcionar todo un cuerpo.
Perdón por muchas ocasiones pero la gente es cruel y me hablan de sus despedidas como si me fueran a pasar a mí. Pues no, dejadme ya en paz.
Perdón por mis miedos, estoy desorientada en todo menos en ti, eso es lo que pasa. Tu eres lo único seguro que quiero tener en mi vida y si me faltaras yo moriría. Moriría en vida, porque sin ti la vida no sería más que tiempo en espera para morir.
Lo que pasa es que esta es la primera vez que me enamoro y también la última, porque tu eres el mismo que llevaba soñando desde hacia tanto tiempo. Eres tu, hecho para mi y yo para ti.
Por eso te pido perdón por necesitar tanto de ti, no sé si sea bueno o malo, pero me he dado cuenta de que dependo de tu amor para poder seguir.
Yo soy así, pongo todo mi corazón en los pequeños detalles y te besaría las 24 horas del dia, porque para mí lo eres todo. Y la vida se me resume en tu amor.
Me da miedo llegar a un punto en el que yo necesite más de ti que tú de mi pero cuando me abrazas me haces confiar y me dices que todo estará bien. Sólo te pido que cuando me veas así simplemente me abraces o si estamos lejos, como ayer, que me digas que me quieres y se me pasará<3
Me siento tan tuya hasta el punto de ser mas tuya que mía.
No sé, la verdad creo que estoy loca. Que estoy locamente enamorada de ti y no quiero que eso cambie porque tener algo tan bonito es inevitable que de miedo que cambie,
Quiero que todo siempre siga igual y que los detalles estén llenos de la misma mágia
Te amo,

eso es todo. 


sábado, 13 de julio de 2013

La clave de la felicidad

Y yo te amo, te amo por encima del bien y el mal,  como realmente hay que hacerlo.  En tu luz encuentro mi verdad, en tu sonrisa mi paz y en tu amor, mi paraíso terrenal. Cuando alguien pronuncia tu nombre es como si dijeran una palabra mágica que delata todo lo que me haces sentir. Mis pupilas se dilatan, mi corazón no és mas que simples latidos que te buscan. Desde que llegaste y desde mucho antes, solo he deseado pasar una vida a tu lado, vivir cosas increíbles y hacer pequeñas locuras de amor a tu lado para que cuando seamos viejitos las recordemos con ternura y les podemos contar a nuestros hijos cual es la clave de la felicidad: el amor puro 



sábado, 29 de junio de 2013

¿Qué puedo deciros ahora?


Mucha gente no me creía, decían que soñaba en cosas tontas, sueños imposibles. ¿Crees en un príncipe azul? Se reían y me llamaban ingenua. Me contaban su poca fe por el amor, que todo tenía un final y que nada era eterno. Pero sin embargo, yo nunca dejé de creer en ti, porque te sentía en mí sin aún haberte encontrado, porque simplemente lo que le daba sentido a mi vida era encontrarte. ¿Y ahora? ¿Qué puedo deciros ahora? He cumplido mi sueño más grande y soy inmensamente feliz, bueno, él es quien me hace serlo.
Él es mi estado de ánimo, mi felicidad, mi luz, mi todo 
Así que no os rindáis nunca de buscar a vuestra mitad, porque esa frase de “llega cuando menos te lo esperas” yo la he vivido en primera persona y no sabéis cuanto sufrí antes, pero ahora ya nada importa porque volvería a recorrer el mismo camino con tal de llegar a él,

Con tal de ver su sonrisa, que es la que me hace volar hacia un futuro juntos 



miércoles, 12 de junio de 2013


Y pasan los días, los meses, las horas, los segundos y él sigue ahí, por más defectos que conozca de mí, el sigue a mi lado, aunque ya me haya visto de todas las maneras; sin maquillaje, enferma, enfadada, feliz, eufórica, histérica, desnuda con pijama, con ropa de estar por casa… De mil y un maneras, de las mejores y las peores, el sigue amándome, con mis cambios de humor y mis locuras, caprichos y sueños. Él está en lo bueno y en lo malo siempre. Sigue queriéndome como el primer día aunque conozca mis defectos, aunque yo sea complicada. Él es quien cada día me hace sonreír, mi sueño cumplido, mi niño bonito, mi pareja y mi mejor amigo a la vez. Es la persona con la que más necesito estar. Él es quien me conoce a fondo y aún así, me ama tal y como soy y sin pedir nada a cambio.
Si él me quiere como soy, entonces amo ser como soy porque significa que estoy hecha para el y el para mí 
Él es mi vida y si me faltara, yo moriría.
T'estimo amor  12.12.12 




martes, 28 de mayo de 2013

Perdida


Quiero viajar! Llenarme de otros aires, inspirarme con nuevos paisajes, andar, correr, ver naturaleza. Salir de la ordinaria rutina. Conocer mundo. Vivir mi juventud con toda su plenitud. Hacer pequeñas locuras que mañana recordemos como grandes historias. Qué importa si nos agotamos, somos jóvenes y nos lo podemos permitir!!  
Disfrutar el amor descubriendo nuevos horizontes. Alejarme de las dudas y de los miedos.
Cuando no sabes porqué camino seguir, es inútil pedir que alguien decida por ti,
la respuesta esta dentro de mí, aunque sea un verdadero desastre para encontrarla.                 Qué difícil es explorar dentro de mí.
Estoy perdida en mi misma y creo que nadie me puede ayudar a encontrarme, o tal vez si. No sé adaptarme a los cambios. No sé si sea buena para algo, no sé bien en que podría ser útil. No sé como descarrilar todo lo que quiero gritar.
No sé, esa es mi única repuesta. Nunca me he rendido fácilmente, pero ahora no hallo ningún camino que me asegure un buen destino. No encuentro respuestas, sólo más preguntas y miedos. Y el tiempo pasa dejando constancia...
Por lo pronto, sólo quiero abrazos para despistarme de las dudas, trataré de no pedir nada más. 
Porque seguiré confundida pero así llevo ya un buen tiempo. Supongo que será cuestión de parar de hacerse la idiota bipolar y irse a dormir y mañana quizás encuentre algo que me inspire a definir mejor mis sueños.
Los que me llevarán a cumplir el mayor de todos: vivir contigo.


martes, 14 de mayo de 2013

Mágia sublime

Llega un día  en el que te das cuenta de que toda tu vida gira alrededor de él, que no puedes vivir sin su sonrisa, sin su mirada, ni sin sus abrazos. Llega un instante en el que sólo vives para estar con él y no te importa nada más, porque darías todo con tal de permanecer a su lado. No te importa dormir, ni comer, ni cualquier cosa que no le involucre a él contigo.  Porque deseas que todos los segundos de tu vida, sean para estar con él.  Y te paras a pensar, pero no sabes en que etapa sucedió todo esto, sólo sabes que ya no puedes vivir sin él y que vas a luchar con todas tus fuerzas por lograr un futuro juntos, porque él es quien engloba todos tus sueños.  Quien me entiende, me respeta, me ama con todos mis defectos y con quien se me para el mundo cada vez que nos besamos, con quien me siento completa, conectada y realizada. Con quien encuentro el sentido a todo, cuando le miro a los ojos.                                                                                                                          Tu eres esa mágia sublime que todas las canciones de amor me retrataban, eres la armonía de mis sueños. Y ese es el instante en el que me doy cuenta que podría estar escribiendo mil líneas sobre ti sin parar y  que yo misma soy el perfecto ejemplo de “persona enamorada”, con todas sus letras.



lunes, 6 de mayo de 2013

Me preguntaron que era estar enamorada.

- Me preguntaron que era estar enamorada.

Cerré los ojos y sonreí. Dije que no podia describirse
pero ella insistió con su pregunta así que pensé como poder 
contestarle.

Pasaron muchas respuestas diferentes por mi mente, miles! pero al final mi respuesta fue
- ser inmensamente feliz porque por fin le has encontrado y  ya no podrías vivir un minuto más sin sus abrazos.


lunes, 15 de abril de 2013

Dormir contigo ♥


Dormir contigo no es dormir… es soñar en tus silencios, es perderme en el amor que desprende tu respiración.Es soñar sabiendo que mañana cuando despierte, mis deseos serán realidad, porque todos hablan de ti y cuando abra los ojos tu estarás a mi lado. Dormir contigo es sublime, mágico e indescriptible, es el silencio más bonito, donde admiro tu belleza en secreto, para no despertarte. Es el silencio más precioso del mundo, pues en él puedo escuchar tus latidos, acariciar el tacto de tu piel, respirar tu aroma.                  Dormir contigo es ver la luz del alba en tus ojos, dejarme llevar por el cielo y soñar sin límites, pues ese es mi momento máximo de armonía, amor,   paz y vida. Y sumergirme en tu calor, para compartirte el mío, dormir a tu lado es felicidad extrema en cada suspiro, es volar sin alas. Dormir en tus brazos, es mi paraíso, mi noche de luz. Y para mi sólo amanece cuando dejas salir la primera sonrisa del día  Dormir contigo son las ganas de despertarme mañana, la motivación para seguir viviendo ♥


domingo, 14 de abril de 2013

Todo contigo ♥


Soñarte por las noches sabiendo que ahora eres realidad, es la prueba de que mañana tendré ganas de levantarme porque si tu existes, la vida tiene una razón de ser, un sentido.
Quiero ir a mil lugares contigo, crear recuerdos, que seran nuestras grandes historias del mañana.  Recorrer nuestros sueños, conocer, soñar, disfrutar, bailar, viajar, volar, imaginar, estirarnos a contar estrellas y a dejarnos iluminar por la luna mientras nuestro silencio habla, quiero dejar una huella de nuestro amor por cada rincón del mundo, quiero sonreir, descubrir,                                                    sorprenderme, explorar..... Todo!
mientras vayamos cogidos de la mano y tenga la luz de tu mirada a mi lado.
Yo quiero todo contigo.
Porque tu amor me reconforta, me alaga, me emociona, me enamora cada día más, 
me hace sentir viva.
Te amo  ♥


♥ ♥



Y me encanta descubrir tu mirada sobre mí,             Saber que yo soy el motivo de tus sonrisas es lo que más me hace feliz. Tu voz, tu mirada, tu sonrisa,tú… Tu eres mi vida entera  

domingo, 7 de abril de 2013

En els seus ulls



Allò que tant somiava i desitjava, allò que la meva ànima necessitava per estar complerta, ho he trobat per fi. Tot, esta en els seus ulls, tota la eternitat es concentra en la seva mirad
a


sábado, 6 de abril de 2013

Sabrás que es él

Sabrás que es él, cuando su mirada transpase las fronteras de tu alma y las murallas que el miedo había creado en tu corazón. Sabrás que es él, cuando su mirada sea el único lugar donde te sientas completa 



viernes, 29 de marzo de 2013

Teoria de vida


Tu ets qui emplena d’amor els meus silencis, qui motiva els meus somnis.
Qui fa brillar els meus ulls, qui m’ensenya a estimar
i m'omple de felicitat dia a dia.
Tu, amb el més mínim detall, il·lumines tots els meus racons.
Ets la meva teoria de vida, sempre havia pensat que el dia
que et trobés no em faria falta res més. Ets el que més desitjava i esperava.      I així és; 
Ets l'esperança del passat, la felicitat del present i l'amor de la eternitat  



sábado, 23 de marzo de 2013

Arte


Su amor es un arte, es inspiración, es lo que alimenta mi 
creatividad, son mis alas para volar lejos del pasado y cerca del futuro. Porque en sus ojos hallo mis sueños y en su cuerpo los dibujo. Su sonrisa es la pintura que traza la mía con el pigmento de la pasión. Sus manos son mi guía, su labios son el lienzo donde expreso mi amor, su piel es el oasis en el que me pierdo y a la vez dónde me encuentro. Cada vez que parpadea me dejo atrapar por su belleza y sobrepaso otra dimensión. Me vuelve loca, me despierta de la realidad y cuando vuelvo a ella, ya estoy preparada para sembrar la realidad con todo lo que acabo de soñar junto a él. Porque un amor de esta intensidad, sólo se puede considerar arte 





lunes, 18 de marzo de 2013

Amb un somriure en el rostre

Hola amor! t'escric amb un somriure en el rostre i amb la felicitat que em regales dins el cor.
Estic nostàlgica, he fet un viatge pel passat, llegint escrits i recordant estats d'ànim extingits.
Repassant cada carta que t'escribia quan encara no et coneixia en persona i cada sentiment de fe per a tu. Es increible! 
tot el que escribia eren com desitjos que enviava a l'univers i avui s'han complert un a un!
com per exemple, aquesta etapa del passat : http://dulcehadarbd.blogspot.com.es/2012/05/mi-mayor-sueno.html 
on tot això només era un somni, el meu somni de vida. I ara llegeixo i em dono compte de que tot s'ha complert! cada línia, cada sentiment!! 
Recordo tots els obstacles que vaig tenir que passar abans de trobar-te.. i a la vegada recordo aquella sensació de fe, de saber que existies en algun racó! no era una bogeria meva, era real.
Analitzant el passat em dono compte de que res va passar perque si, de que tot, fins i tot les caigudes, van servir per continuar el camí a trobar-te.
I sóc inmensament feliç per poder dir que he complert el meu somni més gran.
Sé que sempre t'ho repeteixo però es que encara em costa de creure,
perquè en cada text o record del passat, sempre et citava a tu com la meva esperança,
sempre et describia com el meu destí, la meva força per aguantar tot aquell dolor,
eres la part positiva de qualsevol escrit trist o negatiu. Sempre et dibuixava el primer en tots els meus somnis La part dolça de les meves llàgrimes, la meva esperança sempre eres tu i  ho saps millor que ningú... tu has llegit tot el meu interior i em coneixes quasi millor que ningú. Es per això que només t'escric per dibuixar-te un somriure més i donar-te les gràcies per existir i per no deixar mai que el meu somriure s'apagués! perque tu el necessitaves per reconeixe'm de lluny.
Cada somni, cada escrit.. descriu el nostre somni complert, es màgic! 
i tu i jo som la prova de que l'amor existeix, de que les meitats es troben i que la vida pot ser molt més del que imagines!
T'ESTIMO VIDA MEVA 
Ara només desitjo que construïm la nostra eternitat dia a dia  


martes, 12 de marzo de 2013

L’amor es vida


Si pogués descriure quan t’estimo.. . si pogués descriure exactament tot el que em fas sentir.. si fos capaç d’explicar-ho amb paraules, el món sencer alçaria la mà demanant pau, entenent perquè l’amor mou fronteres, quin és el motiu  pel qual estem aquí. Les guerres cesarien, les bales serien flors. La gent es demanaria perdó, l’odi, el rencor s’evaporaria creant llum… una llum capaç d’il·luminar els llocs més foscos i plantar-los d’amor, perquè al cap i a la fi, l’amor es lo que mou al món, allò que salva els somnis, allò que cura els cors trencats, el vent que seca les llàgrimes, la primavera del nostre interior, la capacitat de volar sense necessitat de ales. És el somni més gran d’una persona, es allò que ens omple l’ànima fent desaparèixer els espais buits. És la màgia a la nostra realitat. Es aquella força que fa sortir a l’exterior lo millor de la nostra essència. L’amor es més gran que l’orgull i qualsevol sentiment negatiu. Ell sempre  sobrepasa qualsevol adversitat quan es tracta d’estimar de veritat, perquè l’amor es pur, no coneix els límits, només entèn que hi ha reptes pels quals val la pena lluitar fins al final. 
L’amor es vida...

S.I.